First Quarter Storm of 1970 (Book)

From Introduction:

“The historic mass actions of January 26 and 30-31, February 12, 18 and 26 and March 3 and 17 (1970) have focused public attention on the role of the Communist Party of the Philippines played in said events and in the progressive mass movement in general.

It is to be recalled that in the background of the recent upsurge of the revolutionary mass movement is the emergence and rapid development of the patriotic youth movement in the last decade which raised the banner of national democracy and rallied around it the working class, peasantry and other progressive sectors against US imperialism and its local allies, the landlords, comprador bourgeoisie and bureaucrat capitalists.”

Download here: First Quarter Storm of 1970 (Book)

Espesyal na Isyu ng Ang Bayan: 100 Taon ng Rebolusyong Oktubre

“Ihinahandog ng Ang Bayan ang espesyal na isyung ito bilang ambag sa pandaigdigang paggunita ng Dakilang Sosyalistang Rebolusyong Oktubre. Sa pamamagitan nito, ipinababatid ng Partido Komunista ng Pilipinas ang mahigpit na pagkilala sa walangkapantay at nagpapatuloy na kabuluhan ng tagumpay na ito ng proletaryo at mamamayang Russian sa kasalukuyang pakikibaka ng proletaryo at mamamayan ng buong daigdig. Maliban sa mensahe ng Komite Sentral at Mensahe ni Prof. Jose Maria Sison, ang mga artikulong naririto ay halaw mula sa pitong-bahaging serye tungkol sa Rebolusyong Oktubre na inilabas ng Ang Bayan mula Nobyembre 7, 2016 hanggang Hulyo 21, 2017.”

Download here: Espesyal na Isyu ng Ang Bayan: 100 Taon ng Rebolusyong Oktubre

People’s War, People’s Press: History and Evolution of Ang Bayan (The People), the News Organ of the Communist Party of the Philippines (CPP) – Lucia Palpal-latoc Tangi

“Due to the pivotal role of the press in revolutions, the Communist Party of the Philippines (CPP) released its official publication Ang Bayan (The People) just months after it was re-established on December 26,1968. CPP founding chairperson Jose Maria Sison used only a few typewriters and one mimeograph machine to write the first issue of Ang Bayan, published on May 1,1969. For almost half a century, Ang Bayan was the CPP’s propagandist, agitator, and organizer. It was instrumental to establish and to maintain party unity and to popularize Marxist-Leninist-Maoist ideals. It simultaneously provided alternative news and perspective, especially during the martial law years, and inspired the rise of more revolutionary publications. The advent of the digital age also prompted the CPP to wage its revolution online. By recruiting members from the information technology sector and providing computer literacy training, Ang Bayan was first accessed online in 1998 on the National Democratic Front (NDF) website. Ang Bayan established its own website in 1999.”

Download here: People’s War, People’s Press: History and Evolution of Ang Bayan (The People), the News Organ of the Communist Party of the Philippines (CPP)

Talks at the Yenan Forum on Literature and Art

“In our struggle for the liberation of the Chinese people there are various fronts, among which there are the fronts of the pen and of the gun, the cultural and the military fronts. To defeat the enemy we must rely primarily on the army with guns. But this army alone is not enough; we must also have a cultural army, which is absolutely indispensable for uniting our own ranks and defeating the enemy. Since the May 4th Movement such a cultural army has taken shape in China, and it has helped the Chinese revolution, gradually reduced the domain of China’s feudal culture and of the comprador culture which serves imperialist aggression, and weakened their influence. To oppose the new culture the Chinese reactionaries can now only “pit quantity against quality”. In other words, reactionaries have money, and though they can produce nothing good, they can go all out and produce in quantity. Literature and art have been an important and successful part of the cultural front since the May 4th Movement. During the ten years’ civil war, the revolutionary literature and art movement grew greatly. That movement and the revolutionary war both headed in the same general direction, but these two fraternal armies were not linked together in their practical work because the reactionaries had cut them off from each other. It is very good that since the outbreak of the War of Resistance Against Japan, more and more revolutionary writers and artists have been coming to Yenan and our other anti-Japanese base areas. But it does not necessarily follow that, having come to the base areas, they have already integrated themselves completely with the masses of the people here. The two must be completely integrated if we are to push ahead with our revolutionary work. The purpose of our meeting today is precisely to ensure that literature and art fit well into the whole revolutionary machine as a component part,that they operate as powerful weapons for uniting and educating the people and for attacking and destroying the enemy, and that they help the people fight the enemy with one heart and one mind. What are the problems that must be solved to achieve this objective? I think they are the problems of the class stand of the writers and artists, their attitude, their audience, their work and their study.”

Download here: Talks at the Yenan Forum on Literature and Art

Mga Tungkulin ng Ikalawang Kilusang Propaganda

“Mahalagang pag-usapan ang Ikalawang Kilusang Propaganda dahil kailangan nating balikan ang di tapos na mga tungkulin ng rebolusyong Pilipino. Kailangan ang Ikalawang Kilusang Propaganda para minsan pang pukawin ang ating bansa sa pakikibaka para matupad ang mga pambansa-demokratikong tungkulin ng rebolusyong Pilipino.

Ang Ikalawang Kilusang Propaganda ay pagpapatuloy ng Unang Kilusang Propaganda at ng rebolusyong Pilipino kahit na ang kasalukuyang mga kalagayan ay ibang-iba sa umiiral noong panahon ng unang mga makabayang propagandista. Bagamat nananatili ang mga dating problema, may mga bagong problemang lumitaw na higit na nagpapahirap at nagkukumplika sa ating pambansang pakikibaka.”

Download here: Ang mga Tungkulin ng Ikalawang Kilusang Propaganda

Krisis ng Kulturang Pilipino

“Ang kultura ay repleksyon ng ekonomya’t pulitika. Ang nangingibabaw na mga pwersa at bagong lumilitaw na mga pwersa sa ekonomya’t pulitika ang nangingibabaw na mga pwersa at bagong lumilitaw na mga pwersa rin sa kultura. Ang nagsasalungatang mga pwersang ito at ang kanilang mga esensyal na kontradiksyon ay nagkakaroon ng mga pang-ideolohiyang porma at depinidong makinarya sa larangan ng kultura.

Sinasaklaw ng kultura ang paraan ng pag-iral at tunguhin ng kaisipan sa pilosopiya, pulitika, ekonomya, syensyang pangkalikasan at panlipunan, sining at literatura, kaalaman sa batas at moralidad. Kabilang sa mga makinarya ng kultura ang mga institusyon, iba’t ibang tipo ng organisasyon at tauhan na nakakonsentra o nag-iispesyalisa sa gawaing pangkultura.

Gayunman, ang kultura ay hindi lamang pang-ideolohiyang repleksyon ng mga kasalukuyang pwersa at kontradiksyon sa ekonomya at pulitika. Ito rin ay akumulasyon ng mga ideya, kostumbre, kaugalian at katulad nito, mula pa noong bago nasulat ang kasaysayan, at nananatili sa kasalukuyang kalagayan hanggat may mga nagdadala at hanggat bahagi ng sikolohiyang panlipunan ng mamamayan.

Ang pangunahing pagtutuunan ng diskusyong ito ay ang paglalahad ng krisis ng kulturang Pilipino kaugnay ng krisis ng malakolonyal at malapyudal na lipunan. Magpopokus tayo sa nangingibabaw na mga pwersa sa kultura hindi lamang sa pagsasalamin kundi pati sa reaksyon ng mga ito sa mga realidad at tunguhing pulitiko-ekonomiko, at sa proseso, sa pagkontra ng mga ito sa bagong lumilitaw na mga pwersa sa kultura at pagganap ng mga ito sa kanilang reaksyunaryong papel sa krisis ng kultura at lipunang Pilipino.

Magpokus tayo sa nangingibabaw na mga pwersa habang ginagampanan nila ang kanilang anti-nasyunal, anti-syentipiko at anti-mamamayang papel laban sa bagong lumilitaw na mga pwersa ng pambansa, syentipiko at pangmasang kultura.”

Download here: Krisis ng Kulturang Pilipino

Isang Pambansa, Siyentipiko at Pangmasang Kultura

“Para matupad ang bagong demokratikong rebolusyon ng mamamayang Pilipino, na komprehensibong rebolusyong panlipunan, hindi lamang kailangang magrebolusyon sa mga larangan ng ekonomya at pulitika kundi pati sa larangan ng kultura.

Kung hindi ganoon ang gagawin, magagamit ng US at lokal na mga reaksyunaryong uri ang kanilang pangkulturang institusyon at impluwensya para kontrolin nang walang tigil ang puso’t isip ng mamamayan at padaliin sa bawat larangan ang kontrarebolusyon.

Hanggang noong matapos ang dekada ’50, ang pagtatangkang ipagpatuloy ang pambansa-demokratikong rebolusyon ay isang malungkot na kabiguan dahil ang isa sa mga esensyal na sanhi ay ang kabiguan ng rebolusyonaryong partido na ilunsad ang bagong demokratikong rebolusyong pangkultura.

Ang masiglang pang-ideolohiya at iba pang pangkulturang gawain ng mga proletaryong rebolusyonaryo noong dekada ’60 ang naghatid sa bagong demokratikong rebolusyong pangkultura na sumiklab noong 1970-72 umpisa sa Sigwa ng unang Kwarto ng 1970. Ang rebolusyong pangkulturang ito ay nakatulong nang malaki sa pagsusulong ng bagong demokratikong rebolusyon.”

Download here: Isang Pambansa, Siyentipiko at Pangmasang Kultura

Imperyalismong Pangkultura sa Pilipinas

“Bakit dapat maging pambansa ang kulturang Pilipino. Matagal na itong bihag, problemado at pinagsasamantalahan ng kaisipang kolonyal sa ilalim ng mahigit tatlong siglo ng kolonyalismong Kastila at pagkaraa’y ng kaisipang kolonyal at neokolonyal na ipinataw ng imperyalismong U.S.

Ang lokal na kultura at ang umuunlad na pambansang kultura ay dapat mahalin at pagtibayin at gawing bahagi ng rebolusyonaryong kamulatang pambansa nang sa ganoo’y makapagsilbi sa pambansang pagpapalaya at maiwaksi ang mapanghamak na pagiging sunud-sunuran sa dominasyon ng mga dayuhan. Sa gayo’y marangal na makakapwesto ang bansang Pilipino sa komunidad ng mga bansa.

Bakit dapat maging syentipiko ang kulturang Pilipino? Dapat nitong iwaksi ang nakamamatay na epekto ng kulturang pyudal at malapyudal, palayain ang sambayanan sa pagkakagapos bunga ng mga pamahiin, kawalan ng edukasyon at misedukasyon at pakinabangan ang mga pag-unlad ng syensya sa mundo.

Dapat palayain ng syentipikong kultura ang mamamayang anakpawis at iba pang pwersang mapanlikha mula sa mga pwersa ng pang-aapi at pagsa-samantala. Dapat magsilbi ang syensya at teknolohiya sa pangkalahatang pag-unlad ng sambayanan. Ang kalalakihan at kababaihang nakapag-aral ng syensya ay hindi na dapat maging tagasilbi lamang ng mga imperyalista at lokal na reaksyunaryo.

Bakit dapat magkaroon ng katangiang pangmasa ang kulturang Pilipino? Higit sa lahat dapat nitong pagsilbihan ang masang anakpawis. Dapat paunlarin ng mga mamamayan mismo ang ganitong klase ng kultura. Nahahango ang pinakamahalagang kaalaman sa pamamagitan ng pag-alam sa kanilang kalagayan, mga pangangailan at kakayahan. Makakayanan at dapat gawing popular ang anumang mas mataas na kaalaman mula sa alinmang seksyon ng mamamayan.

Hindi dapat ituring na walang kabuhay-buhay na masa ang mga mama-mayan. Sa yugtong ito ng kasaysayan ng rebolusyong Pilipino, malinaw na pinamumunuan ng uring manggagawa ang sambayanan at binubuo sila pangunahin ng higit na nakakaraming manggagawa’t magsasaka. Dapat kumampi sa kanila ang intelihensya laban sa mga mapagsamantalang may-ari ng lupa at kapital.”

Download here: Imperyalismong Pangkultura sa Pilipinas

Hinggil sa Gawaing Pangkultura sa Hanay ng Mga Manggagawa

(This photo of Jose Maria Sison was taken in 1986 by Don Jaime Zobel de Ayala, art photographer and head of the Ayala business empire. It is one of the many photos of Sison taken by Ayala in connection with his photographic book on the Edsa uprising. Sison had just come out of fascist prison then. He was invited by Ayala through Sison´s brother-in-law Vicente Aquino (husband of Corazon Sison), who was then president of the Bank of Philippine Islands. Photo source here.)

“Ang tunggalian ng mga uri na naggsisimula sa saklaw ng ekonomiya at tumataas sa antas ng rebolusyonaryong tunggalian ng mga uri sa larangan ng pulitika ay nararapat maipahayag sa larangan ng kultura. Gumamit man kayo ng mga tradisyonal o bagong porma ng sining, dapat ring palamnan ang mga pormang ito ng kongkreto at nadaramang buhay ng tao na hango sa pambansa at panlipunang pakikibaka.

Sa pamamagitan lamang ng paglikha at pagtatanghal ng mga obrang artistiko na nakabatay sa buhay-buhay ng mga manggagawa at ng pagpapalitaw ng kanilang pakikibaka upang gapiin ang mga puwersang nang-aapi at nagsasamantala sa kanila maaaring magtagumpay kayo sa gawaing pangkultura sa hanay ng mga manggagawa.

Dapat iwaksi ng mga manggagawa ang mapamanhid na impluwensiya ng dekadenteng kulturang burgis at piyudal na garapalang nagmamaliit o di kaya’ malumanay na nanlilito sa kanila at lumuluwalhati naman sa mga nang-aapi at nagsasamantala sa kanila. Dapat ngang lumikha ang mga manggagawa at manggagawang pangkultura ng kanilang sariling proletaryong kulturang rebolusyonaryo.”

Download here: Hinggil sa Gawaing Pangkultura sa Hanay ng Mga Manggagawa

Inang Larangan – 45 Dakilang Taon ng Partido Komunista ng Pilipinas (Isang Kalipunan ng Rebolusyonaryong Panitikan)

Mula sa Pambungad:

Inihahandog ng mga kasama mula sa Bagong Hukbong Bayan itong kalipunan ng mga likhang pampanitikan na pinamagatang bilang bahagi ng ating pagdiriwang ng ika-45 taon ng muling pagkakatatag ng Partido Komunista ng Pilipinas (PKP) sa patnubay ng Marxismo, Leninismo at Maoismo. Sa maningning na kasaysayan ng bagong Partido, isang hindi matatawarang papel ang ginampanan ng Inang Larangan bilang lugar na muling pinagsibulan ng rebolusyonaryong lakas matapos ang Unang Dakilang Kilusang Pagwawasto (UDKP). Ibinunga ng UDKP ang muling pagtatatag ng PKP noong Disyembre 26, 1968 sa Alaminos, Pangasinan na siyang nag-anak sa Bagong Hukbong Bayan noong Marso 29, 1969 sa Capas, Tarlac. Saksi ang Inang Larangan sa panibagong pagsisimula at pagpupundar ng lakas ng rebolusyonaryong kilusan. Kinanlong ng Inang Larangan ang napakaraming martir na nag-alay ng buhay para sa simulain ng Partido.

Sa pagtindi ng kasalukuyang krisis ng lipunang malakolonyal at malapyudal, patuloy na umiigting ang tunggalian ng uring nagsasamantala at ng uring inaapi. Ito ang ibayong nagtutulak sa pagsulong ng rebolusyonaryong kilusan tungo sa mas mataas na antas ng ating matagalang digmang bayan. Matapos ang mahigit apat na dekada, muli nating balikan ang Inang Larangan at pagugnayin ang luma at bagong karanasan ng ating rebolusyonaryong kilusan.

May apat na bahagi ang kalipunang ito: Una, ang mga panitikang ibinunga ng karanasan ng mga kasama at ng masa sa Inang Larangan. Ikalawa, ang piling mga rebolusyonaryong awiting Filipino na isinalin sa Kapampangan. Ikatlo, ang koleksyon ng Ing Bie nang Pedro Ortilano, isang serye ng mga nailathalang komiks tungkol sa buhay at pakikibaka ng uring magsasaka. At panghuli, ang mga tinipong mensahe mula sa mga piling mga mamamayan para sa ika-45 anibersaryo ng ating Partido.

Inilakip rin sa kalipunang ito ang pahayag ng Komite Sentral ng PKP para sa ika-45 taon nito.

Salubungin natin ng may mataas at mapanlabang diwa ang anibersaryo ng ating kilusan at tanawin ang nalalapit na ginintuang taon ng ating Partido.

Mabuhay ang Partido Komunista ng Pilipinas!
Mabuhay ang sambayanang Pilipino!
Ipagtagumpay ang rebolusyong Pilipino!

Download here: Inang Larangan – 45 Dakilang Taon ng Partido Komunista ng Pilipinas (Isang Kalipunan ng Rebolusyonaryong Panitikan)